Medjugorje
Medjugorje
Medjugorje jest niewielką wioską położoną na południu Europy, na półwyspie Bałkańskim, na południowy zachód od Mostaru w gminie Ćitluk. Obecnie jest jednym z najsłynniejszych i najczęściej odwiedzanych katolickich centrów pielgrzymkowych.
Słowo Medjugorje ma korzeń słowiański i oznacza miejsce znajdujące się pomiędzy górami. Wioska położona jest na wysokości 200 m n.p.m., ma łagodny śródziemnomorski klimat. Rzymskokatolicka parafia Medjugorje została założona w 1892 roku i poświęcona opiece św. Jakuba – patrona pielgrzymów.
W dniu 24 czerwca 1981 roku, na terenie parafii, sześciorgu dzieciom zaczęła objawiać się Matka Boża. Dzieci miały wtedy od 10 do 16 lat. Dziś są to osoby dorosłe, wszystkie założyły swoje rodziny. Troje z nich ma nadal objawienia codziennie, a troje tylko raz w roku. Widzący to: Mirjana Dragićević-Soldo, Ivanka Ivanković-Elez, Jakov Ćolo, Ivan Dragićević, Vicka Ivanković-Mijatović i Maria Pavlović-Lunetti.
Matka Boża ukazała się tu jako Królowa Pokoju i Pojednania. Przyszła, aby obdarzyć ludzi Bożym Pokojem.
W jednym z pierwszych widzeń powiedziała: „Pokój, pokój, pokój – i tylko pokój”. Powtórzyła to po raz kolejny: „Pokój musi zapanować pomiędzy człowiekiem i Bogiem, a także między ludźmi”. Maryja wzywa nas także do odnowy wiary na drodze osobistego nawrócenia.
Wiara stoi przecież na czele ludzkich poszukiwań. Jest też nieodzownym warunkiem spełnienia wszystkich modlitw, pragnień i dążeń.
Matka Boża widząc ludzkie trudności w osiągnięciu pokoju i nawrócenia podaje nam receptę „pięciu kamieni” ułatwiających wzrastanie w wierze i miłości Boga i bliźniego. Są nimi:
- Msza Święta,
- Modlitwa Sercem,
- Spowiedź Święta,
- Post,
- Czytanie Pisma Świętego
Od prawie 34 lat Medjugorje jest miejscem niezliczonych pielgrzymek milionów wierzących i niewierzących, chrześcijan, protestantów, wyznawców islamu i innych religii świata.
Ludzie przyjeżdżają do tego miejsca z różnych powodów, ale najczęściej, aby osobiście sprawdzić wydarzenia tu zachodzące, przeżyć atmosferę tego miejsca i przyjąć orędzie pokoju. Jeśli nie byłeś tu do tej pory – usłysz wołanie Królowej Pokoju i sprawdź sam jak to miejsce wpłynie na Ciebie….
Jeśli byłeś – przyjedź ponownie, aby nawrócić się po raz kolejny i poczuć miłość i miłosierdzie Boga, do którego nieustannie prowadzi nas Niepokalana.
Figura Chrystusa Zmartwychwstałego
Na tyłach placu za ołtarzem polowym wznosi się odlana z brązu postać Jezusa, która stanowi także centrum Drogi Krzyżowej. Mierząca blisko 8 m. wysokości rzeźba to obiekt wyróżniający się na tle innych. Ciemna postać Chrystusa z rospostartymi ramionami zastygła w chwili powstania z martwych. Jedyne odzienie stanowi skąpa szata, którą został przepasany. Umieszczony na niej napis w języku łacińskim brzmi “Zmartwychwstałem i jestem wciąż z tobą, alleluja”. Przyglądając się uważnie można się przekonać, że drugą istotną częścią jest krzyż leżący na ziemi, na którym znajduje się nie tylko ślad, czy cień ciała Pana, ale wręcz wyżłobiony odcisk sylwetki Zbawcy.
Takie ujęcie wyraża podwójny wymiar ofiary Chrystusa, który z jednej strony wstępuje do raju, z drugiej zaś pozostaje na Krzyżu, na zawsze będąc tam obecny jako Odkupiciel całego rodzaju ludzkiego.
Duże zainteresowanie pielgrzymów figurą Zmartychwstałego Chrystusa pozostawiło na niej widoczne ślady. Można bowiem zauważyć, iż jej dolna część naznaczona dotykiem setek tysięcy dłoni, stała się dużo jaśniejsza. Kilka lat temu dostrzeżono, że ze statui sączą się krople wody. Wielu wiernych przyszedłszy przed figurę ociera nogę Chrystusa chusteczką, uznając pojawienie się wody za zajwisko nadprzyrodzone.
Jest to jedno z miejsc prafii przyciągających najwięcej osób . W sezonie bezustannie w ciągu każdego dnia , ale także po zachodzie słońca wokół figury Zmartwychwstałego modlą się dziesiątki pielgrzymów adorujących Zbawiciela.
Wspólnota Cenacolo
Założycielką wspólnoty Cenacolo jest siostra Elwira Petrozzi. W lipcu 1983 roku w starym opuszczonym domu na jednym ze wzgórz Saluzzo, w północnych Włoszech do drzwi zaczęli pukać młodzi, zagubieni, zdesperowani, samotni, uzależnieni od narkotyków ludzie, by prosić o pomoc w ponownym narodzeniu. Wraz z nimi zaczęły przybywać konkretne dary Opatrzności: jedzenie, narzędzia do pracy,…. i wszystko to co niezbędne do życia.
Maleńkie ziarno zasiane na wzgórzu Saluzzo, dzięki Opatrzności Boga Ojca, wzrosło i rozmnożyło się. Powstały kolejne, liczne domy, początkowo we Włoszech, a potem na całym świecie, w tym również w Medjugorje.
Poza głównym ośrodkiem Cenacolo we włoskim Saluzzo, istnieje i działa obecnie ponad 40 wspólnot na całym świecie. O tym, że realizowany przez nią i jej współpracowników program jest dobry, świadczy fakt, że leczy się u nich już kilkaset młodych ludzi z wielu krajów. Są wśród nich także Polacy, wystarczy – jak mówi siostra Elwira – że chcą zostać w ten sposób ocaleni: w miejscu, gdzie trzeba wcześnie rano wstawać, gdzie nie ma telewizji, książek, papierosów, tylko ciężka praca i cierpienie.
Siostra Elwira postanowiła utworzyć ośrodek Cenacolo w Medjugorje, świadoma, iż jest to miejsce szczególnych łask okazywanych poszukującym dróg do prawdy. Dom w Medjugorje został otwarty w dniu 1 czerwca 1991 roku. Żyje i działa poddany Bożej Opatrzności. W czasie 31 lat istnienia wspólnoty jej członkowie żyją z tego, co dostana od innych ludzi. Nikt ich nie finansuje (parafia, państwo, organizacje charytatywne). Pieniądze, uzyskiwane ze sprzedaży, rzeczy, które sami wykonują, przeznaczane są na pomoc przy powstawaniu nowych domów (także w Polsce, dziś są trzy), nigdy na bieżące potrzeby. Bóg myśli o wszystkim, i mają wszystko, czego potrzebują. Nauczyli się cenić pracę i rzeczy potrzebne do życia. Jeśli czegoś im braknie, po prostu obywają się bez tego. Jak nie ma mleka na śniadanie, po prostu go nie piją. Kiedyś nie było mleka dwa miesiące i modlili się: Matko Boża daj nam mleka i grupa z Austrii przywiozła im krowę. Była to najcenniejsza krowa w okolicy.
Wspólnota Cenacolo jest to szkoła życia. Nie używają tam środków farmaceutycznych, medycznych, nie korzystają z usług lekarzy, psychologów, pracowników socjalnych. Siostra Elwira nazywa to – Chrystoterapią. Najlepszym lekarstwem jest modlitwa i praca. Narkomania to nie choroba, to brak miłości!
Kriżevac
Od początku objawień pielgrzymi odprawiają tu drogę krzyżową, wspinając się trudnym, wyczerpującym szlakiem na sam szczyt, pobożnie rozważając tajemnice drogi krzyżowej. Przy ścieżce wiodącej na Kriżevac ustawiono 15 płaskorzeźb z brązu, na niektórych z nich jest postać Matki Bożej. Maryja prowadzi do Jezusa, ale także i nas na drodze krzyżowej naszego życia.
24 listopada 2001 r. w pierwszą rocznicę śmierci o. Slavka Barbaricia na miejscu jego śmierci postawiono płaskorzeźbę przedstawiającą o. Slavka Barbaricia wykonaną w brązie i wkomponowaną w kamienną bryłę. Pomiędzy dwiema stacjami drogi krzyżowej. Ten ogromny kamień jest znakiem człowieka, który myślał i czynił to, co mówił, postępując zgodnie z Ewangelią i orędziami Królowej Pokoju.
Góra Objawień
Górą Objawień nazywamy miejsce pierwszych objawień Matki Bożej na wzgórzu Crnica, kilkaset metrów od przysiółka Bijakovići, zwanego Podbrdo (dosł. pod wzgórzem). Od zabudowań do miejsca objawień prowadzi stroma ścieżka, którą poszerzyły i wytarły miliony pielgrzymów przychodzących na to miejsce łask. W połowie drogi stoi wielki drewniany krzyż. Tutaj w trzecim dniu objawień 26 czerwca 1981 r. Matka Boża objawiła się widzącej Marii Pavlović. Tamtego wieczoru Maria po wspólnym objawieniu z Vicką, Ivanką, Mirianą, Jakovem i Ivanem zbiegła w dół przed pozostałymi osobami. Tu Maria ponownie zobaczyła smutne oblicze Matki Bożej, na tle dużego, ciemnego krzyża, która mówiła „Pokój, pokój, pokój i tylko pokój! Pokój musi zapanować pomiędzy Bogiem i człowiekiem, ale i pomiędzy ludźmi”.
Dzisiaj w tym miejscu zatrzymują się pielgrzymi, by się modlić i rozmyślać o przesłaniu medjugorskich objawień, skierowanym do współczesnego człowieka i świata, któremu tak bardzo potrzebny jest pokój. Samo miejsce objawień to wielkie kamienisko o długości ponad stu metrów, wydeptane przez nogi pątników. W punkcie, który widzący oznaczyli jako miejsce objawienia wznosi się Figura Matki Bożej. Tak ogromne rzesze ludzi może przyciągnąć do tego miejsca coś naprawdę wyjątkowego. Bez względu na porę dnia i nocy zawsze obecni są tu pielgrzymi lub grupy modlitewne zatopione w modlitwie.
Kościół Św. Jakuba Apostoła
Rzymskokatolicka parafia Medjugorje została założona w 1892 r. i poświęcona opiece św. Jakuba – patrona pielgrzymów. 5 lat później ukończono budowę starego kościoła parafialnego. Jak na owe czasy był wystarczająco duży i piękny, ale ponieważ zbudowano go na trzęsawisku w niedługim czasie zaczął pękać i tonąć. Po I wojnie światowej zrodziła się idea budowy nowego kościoła, którą zrealizowano. Nowy, obecny kościół poświęcono 19 stycznia 1969 r. Mimo wyjątkowego znaczenia dla milionów wiernych, świątynia ta nie jest ani zabytkowa, ani zbyt okazała. Tutaj sprawowane są sakramenty: Eucharystii i Pokuty.
Rozchodząca się coraz donośniejszym echem wieść o niezwykłych wydarzeniach w Medjugorju spowodowała, że miejscowy kościół okazał się zbyt mały, by pomieścić rzesze przybywających pielgrzymów. Rozwiązano ten problem budując 1989 r. ołtarz polowy, wokół, którego może zgromadzić się nawet kilkadziesiąt tysięcy pątników.
Odpowiedzią na potrzeby coraz liczniejszych wiernych było stworzenie odpowiedniego miejsca dla sprawowania sakramentu pokuty. Obok kościoła 1990 r. wybudowano 25 konfesjonałów. Obok nich, w miejscu gdzie wierni spacerują, przygotowując się do sakramentu pokuty stoi figura odlana z brązu patrona spowiedników Leopolda Bogdana Mandića, za którego wstawiennictwem modlą się pielgrzymi o dobrą, szczerą i oczyszczającą spowiedź prowadzącą do nowego lepszego życia.
Do nowych obiektów powstałych na fali wzrastającej sławy miejscowości, należy duża, przestronna Kaplica Adoracji. Odprawiane są tutaj Msze Św. W różnych językach, także w języku polskim. Odbywa się tam wystawienie Najświętszego Sakramentu. Kaplica jest miejscem, do którego warto udać się, by się wyciszyć i zagłębić się w modlitwie osobistej.
Za Kaplicą Adoracji znajduje się Dom Spotkań. Pod tą nazwą kryje się obszerny, żółty budynek, służący grupom pielgrzymkowym jako miejsce konferencji, wykładów, oraz spotkań z widzącymi.
W obrębie terenu przykościelnego znajduje się figura Matki Bożej Królowej Pokoju, wokół której tłumnie gromadzą się pątnicy, by prosić lub też dziękować Matce Bożej za udzielone łaski.
Wspólnota Błogosławieństw
Wspólnota została założona we Francji 1973 r. przez dwa małżeństwa : Efraima i Josette oraz Jean-Marca i Mirelle. Jej członkami są zarówno osoby konsekrowane, jak i osoby świeckie. Głównym charyzmatem wspólnoty jest łączenie życia kontemplacyjnego z apostolskim, co umożliwia reguła organizująca każdy dzień w rytmie modlitwy. Członkowie są zobowiązani do codziennego odmawiania liturgii godzin, uczestnictwa we Mszy Świętej, adoracji Najświętszego Sakramentu, modlitwy nocą oraz postu. Wspólnota Błogosławieństw obecna na prawie wszystkich kontynentach, najliczniej jednak w Europie. Liczy aktualnie około 1600 członków (60 domów, w tym 33 we Francji). U podnóża Góry Objawień znajduje się Dom Wspólnoty, w którym siostry prowadzą Misje Komunii Maryi Królowej Pokoju. Dzieło to powstałe w konsekwencji objawień w Medjugorje, polega na wierzeniu całego swojego życia, wszystkich uczynków i ofiar w intencjach Matki Bożej, by przyspieszyć Triumf Jej Niepokalanego Serca.
Członkowie Wspólnoty angażują się również w życie parafii, pomagając miejscowym franciszkanom w przeprowadzaniu imprez cyklicznych, takich jak Festiwal Młodych czy Rekolekcje Kapłańskie.